مکتب و سبك كانستراكتيويسم ( constructivist )

سبک کنستروکتیویسم چیست ؟ جنبش کانستراکتیویسم آخرین و موثرترین جنبش‌های هنری روسیه در قرن بیستم بود.
این سبک پس از انقلاب، اکتبر 1917 میلادی شکل گرفت.
در واقع از این مکتب به عنوان چرغ هدایت و منبع الهام امریکا و آرزوهای پیشرفته ترین هنرمندان روسی که مدافع اهداف انقلابی بودند یاد می شود.
این مکتب تاثیرات خود را از مکاتبی همچون کوبیسم و فوتورسیم می گرفت.
در واقع در این مکتب، هنرمند از اینکه به اشیاء به عنوان لوازمی برای ایجاد ترکیب بندی مناسب استفاده کند؛
از آن به عنوان وسیله ای برای ایجاد نوعی ساختار و استفاده از مواد نگاه کرد.
وی همچنین در نهایت به تولید انبوه نیز می اندیشید.

در واقع این مکتب به نوعی، انتقال از استودیوی هنر به کارخانه هاست.
اشیاء در جهت ارائه زیبایی یا بینش هنرمند خلاق و یا انعکاس جهان، مطرح نبودند،
بلکه ابزاری برای استفاده از مواد و تبدیل شدن به اجسام کاربردی شناخته می شدند.
کانستراکتیویسم هنری است که در هدف آن نشان دادن رفتارهای مواد و خواص آنهاست. سبک کانستراکتیویسم در معماری هم کاربرد دارد.

ولادیمیر تاتلین ؛ پدر نهضت کانستراکتیویسم

پدر نهضت کانستراکتیویسم، ولادیمیر تاتلین می باشد.
وی که در ابتدا املاح نهضت کوبیسم فوتورسیم بود.
پس از سفر به پاریس در 1913 و ملاقات با پیکاسو و دیدن آثار چوبی نقش بر جسته وی، به این نتیجه رسید که؛
در ساخت این آثار نیازی به استفاده از روشهای سنتی نبوده و آنچه حائز اهمیت است،
در کنار هم قراردادن قطعات مختلف سازه است که از قبل آماده سازی شده اند.
بعد از بازگشت به روسیه، تاتلین فصل جدید را در زندگی خود رقم می زند
و با بررسی پتانسیل مختلف مواد مختلف به ساخت نقش بر جسته های سه بعدی دست می زند.

در سال 1919 میلادی، تاتلین در آخرین نمایشگاه نقاشی فوتورسیم، آثاری ارائه داد.
یکی از آثار روی طرحی بود که در گوشه ای از فضا از سقف آویزان شده (به جای اینکه بر صفحه ای متصل باشد)
این فرم انتزاعی بر خلاف سبک سنتی تلاش بر این داشت تا پیکره ای و یا واقعه ای را بدون در نظر گرفتن سبک های سنتی به تصیور بکشد.
به علاوه چنین اثری به ببیننده این فرصت را می داد که بتواند به انواع مختلف مواد بیشتر تمرکز کند. کانستراکتیویسم در تئاتر نیز راه یافت و باعث خلق سبک‌های هنری زیبایی شده است.