تاریخچه کوتاهی بر قالب گچی

اهمیت قالب گچی

قالب های گچی برای بسیاری از جنبش ها نظیر رنسانس ، باروک و نیو کلاسیسم مورد استفاده قرار گرفته است .
از قرن 15 میلادی این قالب ها بیشتر در میان مجموعه های شخصی هنرمندان و طبقات بالای جامعه در اروپا رواج یافت.
این مجسمه ها در واقع به منزله شاهکارهای یونان و روم باستان بودند.

همچنین ویژگی های خاص این ماده باعث شد تا هنرمندان بتوانند بوسیله آن به مطالعه
آناتومی بدن انسان بپردازند ، ایده های زیبایی شناسانه را بیاموزند و مراکزی مانند
آکادمی هنرهای زیبای پاریس و یا مراکز آکادمی سلطنتی در دیگر کشورها از آن استفاده کنند.
نه تنها در زمینه هنر بلکه در زمینه های صنعتی و هنرهای کاربردی نیز این ماده تاثیر بسیار زیادی داشته است .
در موسساتی نظیر موزه ویکتوریا و آلبرت لندن که در جهت آموزش و ترویج هنر ملی
انگستان بناشد ، گچ و ارزان بودن آن باعث شد تا این مرکز را به مامنی برای بورژوازی خرد تبدیل کند.

کلاس طراحی در آکادمی سلطنتی نقاشی و مجسمه سازی در محل نمایش
مجسمه های گچی (cast Court) موزه ویکتوریا و آلبرت لندن

ساخت بدون نقص مجسمه ها به روش قالب گیری و تولید و ساخت دقیق آنها
سبب شد تا نمونه های اصلی مجسمه ها در مجموعه های سراسر دنیا حفظ و نگهداری شوند .
آدولف مایکلز (Adolf Michaelis) باستان شناس در سال 1884 نوشته :
چنین موزه ای با این سرمایه اشیا گچی برای دنیای باستان شناسی به اندازه یک آزمایشگاه برای رشته های فیزیک و شیمی ضروری است.
موزه های تاسیس شده از قرن 19 استفاده از قالب گیری را در دستور کار خود قرار داده تا بتوانند نواقص مجموعه ها را برطرف نمایند .
موزه های هنری آمریکا که با هدف آموزش راه انداخته شد و موزه هنرهای زیبای
بوستون از جمله مراکزی بودند که گچ انقلاب بزرگی را در طبقه بندی و اجماع آثارشان بوجود آورد.

مجموعه مجسمه های گچی در دانشگاه گاتینگن آلمان
مجسمه های گچی در موزه “نو” برلین در سال 1877

هنرمندان مکتب رومانتیسم نیز در اوایل سده های 19 میلادی از ویژگی سفیدی گچ برای
القای حس مرگ و تداعی اشباح استفاده کردند و البته در دهه های بعدی ،
به دلیل تغییرات زیبایی شناسی در هنر که درراستای امور اجتماعی – سیاسی بود ، از محبوبیت گچ کاسته شد .
در ایالات متحده امریکا ، سران اقتصاد کشور در جامعه ای با استراتژی های صعودی شان
سعی کردند تا با پرداختن به آثار هنری ، تعریف از آنها به عنوان هنر والا خود را بیش از پیش مطرح کنند .
تمامی اشیا هنری در اختیار ایشان که طبیعتا از گچ نبودند و نمونه های اصلی کار بودند ،
در موزه هایی قرار گرفت که پیش تر به عنوان مراکز آموزشی بودند ولی رفته رفته تنها کاربردشان اشاعه فرهنگ شد .
در چنین شرایطی گچ محبوبیتش را از دست داد .

این اقدام به صورت کلی جنبه آموزشی و آکادمیک موزه ها را از بین برد .
از دهه 70 شاهد انقلاب مجددی در مجموعه های گچی در سراسر دنیا بوده ایم .
البته تاثیرات جنگ و محیط زیست آلوده باعث شد تا آگاهی هنرمندان از ارزش گچ
به عنوان جایگزینی برای نمونه های اصلی در خطر بالاتر رود.
به عنوان مثال مجموعه کورنل (Cornell Collection) دارای اشیایی است که نمونه های
اصل آنها در اثر شرایط جوی و یا بمباران جنگ جهانی دوم آسیب دیدند.
همچنین از این دوره به بعد از لحاظ زیبایی شناسی گچ مجددا محبوبیت خود را باز یافت .
ایده جمعی اصل بودن اثر و کار دست هنرمند که از قرن 19 شروع شده بود در دوره
معاصر با ارتقا شیوه های قالب گیری کمی رنگ باخت ولی جنبه آموزشی نمونه های گچی باقی ماند .